scruple
US /ˈskruː.pəl/
UK /ˈskruː.pəl/
1.
skrupuł, wątpliwość moralna
a feeling of doubt or hesitation with regard to the morality or propriety of a course of action
:
•
He had no scruples about cheating on the test.
Nie miał żadnych skrupułów, żeby oszukiwać na teście.
•
She overcame her scruples and told him the truth.
Pokonała swoje skrupuły i powiedziała mu prawdę.
1.
wahać się, mieć skrupuły
to hesitate or be reluctant to do something that one considers wrong
:
•
He didn't scruple to use dishonest methods to achieve his goals.
Nie wahał się użyć nieuczciwych metod, aby osiągnąć swoje cele.
•
She would never scruple to tell a lie if it meant protecting her family.
Nigdy nie wahałaby się skłamać, gdyby to oznaczało ochronę jej rodziny.