reticence
US /ˈret̬.ə.səns/
UK /ˈret̬.ə.səns/
1.
powściągliwość, milczenie, niechęć
the quality of being reticent; reserve
:
•
His natural reticence made him a difficult interview subject.
Jego naturalna powściągliwość sprawiła, że był trudnym rozmówcą.
•
Despite her initial reticence, she eventually shared her story.
Mimo początkowej powściągliwości, w końcu opowiedziała swoją historię.