restraint
US /rɪˈstreɪnt/
UK /rɪˈstreɪnt/
1.
ograniczenie, powściągliwość, unieruchomienie
a measure or condition that keeps someone or something under control or within limits
:
•
The police used physical restraint to subdue the suspect.
Policja użyła fizycznego unieruchomienia, aby obezwładnić podejrzanego.
•
The government imposed strict financial restraints on spending.
Rząd nałożył surowe ograniczenia finansowe na wydatki.
2.
powściągliwość, opanowanie, umiar
unemotional, dispassionate, or moderate behavior; self-control
:
•
She showed remarkable restraint despite the provocation.
Wykazała się niezwykłą powściągliwością pomimo prowokacji.
•
The artist used great restraint in his use of color.
Artysta wykazał się dużą powściągliwością w użyciu koloru.