discretion
US /dɪˈskreʃ.ən/
UK /dɪˈskreʃ.ən/
1.
dyskrecja, rozwaga
the quality of behaving or speaking in such a way as to avoid causing offense or revealing private information
:
•
She handled the sensitive matter with great discretion.
Zajęła się delikatną sprawą z wielką dyskrecją.
•
I trust your discretion in this matter.
Ufam twojej dyskrecji w tej sprawie.
2.
uznanie, swoboda decyzji
the freedom to decide what should be done in a particular situation
:
•
The judge has wide discretion in sentencing.
Sędzia ma szerokie uprawnienia dyskrecjonalne w orzekaniu wyroków.
•
You can act at your own discretion.
Możesz działać według własnego uznania.