outrage
US /ˈaʊt.reɪdʒ/
UK /ˈaʊt.reɪdʒ/
1.
oburzenie, skandal, zniewaga
an extremely strong reaction of anger, shock, or indignation
:
•
The public expressed outrage over the scandal.
Opinia publiczna wyraziła oburzenie z powodu skandalu.
•
There was widespread outrage at the decision.
Decyzja wywołała powszechne oburzenie.
2.
skandal, zniewaga, okrucieństwo
an act of extreme violence or cruelty
:
•
The bombing was an outrage against humanity.
Bombardowanie było skandalem przeciwko ludzkości.
•
Such treatment is an outrage.
Takie traktowanie to skandal.
1.
oburzyć, znieważyć, zszokować
arouse fierce anger, shock, or indignation in (someone)
:
•
The new policy outraged many citizens.
Nowa polityka oburzyła wielu obywateli.
•
His comments outraged the entire community.
Jego komentarze oburzyły całą społeczność.