opiate
US /ˈoʊ.pi.ət/
UK /ˈoʊ.pi.ət/
1.
opiat
a drug derived from or related to opium, used medically to relieve pain (e.g., morphine, codeine).
:
•
The doctor prescribed an opiate for her severe pain.
Lekarz przepisał opiat na jej silny ból.
•
Long-term use of opiates can lead to addiction.
Długotrwałe stosowanie opiatów może prowadzić do uzależnienia.
2.
opiat, środek uspokajający
something that calms or soothes, often in a way that prevents action or thought.
:
•
Television can be an opiate for the masses, distracting them from real issues.
Telewizja może być opiatem dla mas, odwracając ich uwagę od prawdziwych problemów.
•
His comforting words were an opiate to her troubled mind.
Jego pocieszające słowa były opiatem dla jej zaniepokojonego umysłu.
1.
odurzyć, uspokoić
to make someone calm or inactive, especially by giving them an opiate or something that has a similar effect.
:
•
The doctor had to opiate the patient to control his severe pain.
Lekarz musiał podać opiat pacjentowi, aby opanować jego silny ból.
•
Some argue that excessive entertainment can opiate the public, making them less engaged in politics.
Niektórzy twierdzą, że nadmierna rozrywka może odurzyć społeczeństwo, czyniąc je mniej zaangażowanym w politykę.