oblige
US /əˈblaɪdʒ/
UK /əˈblaɪdʒ/
1.
zobowiązywać, narzucać
make (someone) legally or morally bound to an action or course of action
:
•
Doctors are obliged to keep patients' records confidential.
Lekarze są zobowiązani do zachowania poufności dokumentacji pacjentów.
•
The law obliges employers to provide a safe working environment.
Prawo zobowiązuje pracodawców do zapewnienia bezpiecznego środowiska pracy.
2.
wyświadczyć przysługę, uczynić zadość
do as (someone) asks or desires in order to help or please them
:
•
Would you oblige me by opening the window?
Czy wyświadczyłbyś mi przysługę, otwierając okno?
•
He was always ready to oblige his friends.
Zawsze był gotów wyświadczyć przysługę swoim przyjaciołom.