mind
US /maɪnd/
UK /maɪnd/
1.
umysł, rozum
the element of a person that enables them to be aware of the world and their experiences, to think, and to feel; the faculty of consciousness and thought.
:
•
She has a brilliant mind.
Ona ma błyskotliwy umysł.
•
Keep an open mind.
Zachowaj otwarty umysł.
2.
uwaga, myśli
a person's attention or thoughts
:
•
My mind was elsewhere.
Mój umysł był gdzie indziej.
•
He put his mind to the task.
Skupił swój umysł na zadaniu.
1.
przeszkadzać, nie lubić
to object to or dislike (something)
:
•
Do you mind if I open the window?
Czy przeszkadza ci, jeśli otworzę okno?
•
I don't mind waiting.
Nie przeszkadza mi czekanie.
2.
uważać na, zważać na
to pay attention to; heed
:
•
Mind your step!
Uważaj na swój krok!
•
He told me to mind my own business.
Powiedział mi, żebym zajął się swoimi sprawami.