king
US /kɪŋ/
UK /kɪŋ/
1.
król
the male ruler of an independent state, especially one who inherits the position by right of birth
:
•
The king addressed his subjects from the balcony.
Król przemówił do swoich poddanych z balkonu.
•
He was crowned king at a young age.
Został koronowany na króla w młodym wieku.
2.
3.
król
a chess piece, the most important piece, which the opponent tries to checkmate
:
•
Move your king to safety.
Przesuń swojego króla w bezpieczne miejsce.
•
The opponent's king is in check.
Król przeciwnika jest w szachu.
1.
ukoronować, promować
to make (a pawn in chess or checkers) into a king, giving it greater powers
:
•
If you move this pawn to the end, you can king it.
Jeśli przesuniesz tego piona na koniec, możesz go ukoronować.
•
She managed to king her last pawn and win the game.
Udało jej się ukoronować ostatniego piona i wygrać partię.