intransigence
US /ɪnˈtræn.sə.dʒəns/
UK /ɪnˈtræn.sə.dʒəns/
1.
nieprzejednanie, nieustępliwość
refusal to change one's views or to agree about something
:
•
The government's intransigence on the issue led to a prolonged strike.
Nieprzejednanie rządu w tej kwestii doprowadziło do przedłużającego się strajku.
•
Her intransigence made negotiations very difficult.
Jej nieprzejednanie bardzo utrudniło negocjacje.