imperative verb
US /ɪmˈper.ə.tɪv vɜrb/
UK /ɪmˈper.ə.tɪv vɜrb/
1.
czasownik w trybie rozkazującym
a verb that expresses a command, request, or instruction
:
•
In the sentence 'Close the door,' 'close' is an imperative verb.
W zdaniu 'Zamknij drzwi' 'zamknij' to czasownik w trybie rozkazującym.
•
Common imperative verbs include 'go,' 'stop,' and 'listen.'
Typowe czasowniki w trybie rozkazującym to 'idź', 'zatrzymaj się' i 'słuchaj'.