dramatic irony
US /drəˌmæt.ɪk ˈaɪ.rə.ni/
UK /drəˌmæt.ɪk ˈaɪ.rə.ni/
1.
ironia dramatyczna
a literary device where the audience's or reader's knowledge of events or individuals surpasses that of the characters in the narrative, creating a sense of tension or anticipation.
:
•
The play uses dramatic irony when the audience knows the killer's identity, but the characters do not.
Sztuka wykorzystuje ironię dramatyczną, gdy publiczność zna tożsamość zabójcy, ale bohaterowie nie.
•
Shakespeare's tragedies often feature dramatic irony, building suspense for the audience.
Tragedie Szekspira często zawierają ironię dramatyczną, budując napięcie dla publiczności.