distressed
US /dɪˈstrest/
UK /dɪˈstrest/
1.
zaniepokojony, zmartwiony, strapiony
suffering from anxiety, sorrow, or pain
:
•
She was deeply distressed by the news of her friend's illness.
Była głęboko zaniepokojona wiadomością o chorobie przyjaciółki.
•
The lost child looked very distressed.
Zaginione dziecko wyglądało na bardzo zmartwione.
2.
postarzany, zniszczony, zużyty
(of furniture, leather, or clothing) given an appearance of age and wear
:
•
The antique shop had many pieces of distressed furniture.
Sklep z antykami miał wiele mebli o postarzanym wyglądzie.
•
He wore a pair of distressed jeans.
Miał na sobie parę postarzanych dżinsów.
1.
niepokoić, martwić, strapiać
cause (someone) to feel anxiety, sorrow, or pain
:
•
The constant criticism began to distress her.
Ciągła krytyka zaczęła ją niepokoić.
•
It distresses me to see you so unhappy.
Martwi mnie, że jesteś tak nieszczęśliwy.