disassociate
US /ˌdɪs.əˈsoʊ.si.eɪt/
UK /ˌdɪs.əˈsoʊ.si.eɪt/
1.
odciąć się, rozdzielić
disconnect or separate (something) from something else with which it is associated
:
•
It's important to disassociate yourself from negative influences.
Ważne jest, aby odciąć się od negatywnych wpływów.
•
The company tried to disassociate itself from the scandal.
Firma próbowała odciąć się od skandalu.
2.
dysocjować, oddzielać
(in psychology) separate (a memory, feeling, or idea) from consciousness
:
•
Some people disassociate from traumatic events as a coping mechanism.
Niektórzy ludzie dysocjują się od traumatycznych wydarzeń jako mechanizm radzenia sobie.
•
He felt a need to disassociate his emotions from the logical decision.
Czuł potrzebę oddzielenia swoich emocji od logicznej decyzji.