coincidence
US /koʊˈɪn.sɪ.dəns/
UK /koʊˈɪn.sɪ.dəns/
1.
zbieg okoliczności, przypadek
a remarkable concurrence of events or circumstances without apparent causal connection
:
•
It was a strange coincidence that we both wore the same outfit.
To był dziwny zbieg okoliczności, że oboje mieliśmy na sobie ten sam strój.
•
By sheer coincidence, I met my old friend at the airport.
Przez czysty zbieg okoliczności spotkałem starego przyjaciela na lotnisku.