chin
US /tʃɪn/
UK /tʃɪn/
1.
podbródek
the protruding part of the face below the mouth, formed by the apex of the lower jaw
:
•
He rested his chin on his hand.
Oparł podbródek na dłoni.
•
She has a small, pointed chin.
Ma mały, spiczasty podbródek.
1.
uderzyć w podbródek
to hit someone on the chin
:
•
The boxer tried to chin his opponent with a quick jab.
Bokser próbował uderzyć w podbródek przeciwnika szybkim ciosem.
•
He got chinned in the first round.
Dostał w podbródek w pierwszej rundzie.