barbarian
US /bɑːrˈber.i.ən/
UK /bɑːrˈber.i.ən/
1.
barbarzyńca
a member of a community or tribe not belonging to one of the great civilizations (Greek, Roman, Christian).
:
•
The Roman Empire eventually fell to the invading barbarians.
Imperium Rzymskie ostatecznie upadło pod naporem najeźdźczych barbarzyńców.
•
Ancient Greeks often referred to non-Greek speakers as barbarians.
Starożytni Grecy często nazywali osoby nie mówiące po grecku barbarzyńcami.
2.
barbarzyńca, okrutnik
a person who is uncivilized, brutal, or cruel.
:
•
His behavior at the party was absolutely barbarian.
Jego zachowanie na imprezie było absolutnie barbarzyńskie.
•
Only a true barbarian would treat animals with such cruelty.
Tylko prawdziwy barbarzyńca traktowałby zwierzęta z taką okrucieństwem.
1.
barbarzyński, okrutny
uncivilized, brutal, or cruel.
:
•
The conquerors committed many barbarian acts against the defeated population.
Zdobywcy popełnili wiele barbarzyńskich czynów wobec pokonanej ludności.
•
It was a truly barbarian display of power.
To był prawdziwie barbarzyński pokaz siły.