anguish
US /ˈæŋ.ɡwɪʃ/
UK /ˈæŋ.ɡwɪʃ/
1.
udręka, cierpienie, rozpacz
severe mental or physical pain or suffering
:
•
He experienced great anguish after the loss of his child.
Doświadczył wielkiej udręki po stracie dziecka.
•
The patient was in extreme anguish from the injury.
Pacjent był w skrajnej udręce z powodu urazu.
1.
udręczać, dręczyć
to cause extreme pain or distress to
:
•
It anguished him to see his family struggling.
Udręczało go widok jego rodziny zmagającej się z trudnościami.
•
The decision to leave anguished her for weeks.
Decyzja o odejściu udręczała ją przez tygodnie.