acquiescence
US /ˌæk.wiˈes.əns/
UK /ˌæk.wiˈes.əns/
1.
aprobata, zgoda, przyzwolenie
the reluctant acceptance of something without protest
:
•
Her silence was taken as acquiescence to the plan.
Jej milczenie zostało uznane za aprobatę planu.
•
The government's acquiescence to the demands led to further protests.
Zgoda rządu na żądania doprowadziła do dalszych protestów.