tussle
US /ˈtʌs.əl/
UK /ˈtʌs.əl/
1.
worsteling, gevecht, ruzie
a vigorous struggle or scuffle, typically in order to obtain or achieve something
:
•
The children had a playful tussle over the toy.
De kinderen hadden een speelse worsteling om het speelgoed.
•
There was a brief tussle between the two rival gangs.
Er was een korte worsteling tussen de twee rivaliserende bendes.
1.
worstelen, vechten, ruziemaken
engage in a vigorous struggle or scuffle
:
•
The two puppies began to tussle playfully on the rug.
De twee puppy's begonnen speels te worstelen op het tapijt.
•
They had to tussle with the crowd to get to the front.
Ze moesten met de menigte worstelen om vooraan te komen.