tusk
US /tʌsk/
UK /tʌsk/
1.
slagtand
a long, pointed tooth, usually one of a pair, projecting outside the mouth of an animal such as an elephant, walrus, or wild boar
:
•
The elephant's magnificent tusks were a sight to behold.
De prachtige slagtanden van de olifant waren een lust voor het oog.
•
Walruses use their long tusks to pull themselves onto ice.
Walrussen gebruiken hun lange slagtanden om zichzelf op het ijs te trekken.
1.
doorboren met slagtand, verwonden met slagtand
to gore or wound with a tusk
:
•
The wild boar might tusk anyone who approaches its young.
Het wilde zwijn kan iedereen die zijn jongen nadert doorboren.
•
The enraged elephant began to tusk the fallen tree.
De woedende olifant begon de omgevallen boom te doorboren.