truce
US /truːs/
UK /truːs/
1.
wapenstilstand, bestand
a temporary agreement to stop fighting or arguing
:
•
The two sides agreed to a temporary truce.
De twee partijen kwamen een tijdelijke wapenstilstand overeen.
•
They called for a truce to allow aid to reach the affected areas.
Ze riepen op tot een wapenstilstand om hulp de getroffen gebieden te laten bereiken.