tiptoe
US /ˈtɪp.toʊ/
UK /ˈtɪp.toʊ/
1.
op je tenen lopen, sluipen
walk quietly and carefully on one's toes so as not to make a noise
:
•
She had to tiptoe past the baby's room so as not to wake him.
Ze moest op haar tenen lopen langs de babykamer om hem niet wakker te maken.
•
He tiptoed into the kitchen, trying not to make any noise.
Hij liep op zijn tenen de keuken in, proberend geen geluid te maken.
1.
op de tenen
on the balls of one's feet with the heels raised
:
•
She stood on tiptoe to reach the top shelf.
Ze stond op haar tenen om de bovenste plank te bereiken.
•
He was standing on tiptoe to see over the crowd.
Hij stond op zijn tenen om over de menigte heen te kijken.