synchronic
US /sɪnˈkrɑː.nɪk/
UK /sɪnˈkrɑː.nɪk/
1.
synchroon
concerned with something, especially a language or a culture, as it exists at one point in time.
:
•
The linguist conducted a synchronic analysis of modern English.
De taalkundige voerde een synchrone analyse uit van het moderne Engels.
•
Her research focuses on the synchronic aspects of dialect variation.
Haar onderzoek richt zich op de synchrone aspecten van dialectvariatie.