diachronic
US /ˌdaɪ.əˈkrɑː.nɪk/
UK /ˌdaɪ.əˈkrɑː.nɪk/
1.
diachroon
concerned with the way in which something, especially language, has developed and evolved through time
:
•
The linguist conducted a diachronic study of English vocabulary.
De taalkundige voerde een diachrone studie uit van de Engelse woordenschat.
•
A diachronic approach helps understand language change over centuries.
Een diachrone benadering helpt taalverandering door de eeuwen heen te begrijpen.