staccato
US /stəˈkɑː.t̬oʊ/
UK /stəˈkɑː.t̬oʊ/
1.
staccato, kort en los
with each note sharply detached or separated from the others; short and disconnected
:
•
The pianist played the passage staccato.
De pianist speelde de passage staccato.
•
His speech was delivered in short, staccato bursts.
Zijn toespraak werd in korte, staccato uitbarstingen geleverd.
1.
staccato, afgebroken klank
a series of short, sharp, or disconnected sounds or movements
:
•
The machine gun fired in a rapid staccato.
Het machinegeweer vuurde in een snel staccato.
•
Her laughter was a sudden, nervous staccato.
Haar lach was een plotseling, nerveus staccato.
1.
staccato, afgebroken
characterized by short, sharp sounds or movements
:
•
The rain made a staccato drumming on the windowpane.
De regen maakte een staccato getrommel op het raam.
•
He spoke in a staccato voice, emphasizing each word.
Hij sprak met een staccato stem, elk woord benadrukkend.