scorn

US /skɔːrn/

UK /skɔːrn/

minachting, verachting

the feeling or belief that someone or something is worthless or despicable; contempt.

•

She felt nothing but scorn for his cowardly actions.

Ze voelde niets dan minachting voor zijn laffe daden.

•

He looked at the suggestion with utter scorn.

Hij bekeek het voorstel met volstrekte minachting.

minachten, verachten

feel or express contempt or disdain for.

•

Critics scorned his latest novel.

Critici minachtten zijn nieuwste roman.

•

He scorns anyone who doesn't agree with him.

Hij minacht iedereen die het niet met hem eens is.