repellent
US /rɪˈpel.ənt/
UK /rɪˈpel.ənt/
1.
afweermiddel, repellent
a substance that deters insects or other pests from approaching or settling
:
•
She sprayed insect repellent on her arms before going into the woods.
Ze spoot insectenwerend middel op haar armen voordat ze het bos in ging.
•
The new fabric is water repellent.
De nieuwe stof is waterafstotend.
1.
afstotend, weerzinwekkend
able to repel a particular substance; not susceptible to it
:
•
The coat is made of a water-repellent material.
De jas is gemaakt van een waterafstotend materiaal.
•
His arrogant attitude was deeply repellent to her.
Zijn arrogante houding was haar diep afstotend.