pillage
US /ˈpɪl.ɪdʒ/
UK /ˈpɪl.ɪdʒ/
1.
plunderen, beroven
rob (a place) using violence, especially in wartime
:
•
The invading army began to pillage the town.
Het binnenvallende leger begon de stad te plunderen.
•
Historical accounts describe how the Vikings would pillage coastal villages.
Historische verslagen beschrijven hoe de Vikingen kustdorpen plunderden.
1.
plundering, beroving
the action of pillaging a place or thing
:
•
The town suffered greatly from the pillage by the invaders.
De stad leed zwaar onder de plundering door de indringers.
•
The museum displayed artifacts recovered from ancient acts of pillage.
Het museum toonde artefacten die waren teruggevonden van oude daden van plundering.