parachute
US /ˈper.ə.ʃuːt/
UK /ˈper.ə.ʃuːt/
1.
parachute
a cloth canopy that fills with air and allows a person or heavy object attached to it to descend slowly when dropped from an aircraft.
:
•
The soldier deployed his parachute and drifted safely to the ground.
De soldaat zette zijn parachute in en zweefde veilig naar de grond.
•
They packed the emergency parachute carefully.
Ze pakten de noodparachute zorgvuldig in.
1.
parachuteren, met een parachute droppen
drop (something) by parachute.
:
•
They plan to parachute supplies into the remote village.
Ze zijn van plan om voorraden met een parachute in het afgelegen dorp te droppen.
•
The pilot had to parachute out of the damaged aircraft.
De piloot moest met een parachute uit het beschadigde vliegtuig springen.