obedience
US /oʊˈbiː.di.əns/
UK /oʊˈbiː.di.əns/
1.
gehoorzaamheid, onderwerping
compliance with an order, request, or law or submission to another's authority
:
•
The dog showed perfect obedience to its owner's commands.
De hond toonde perfecte gehoorzaamheid aan de commando's van zijn baasje.
•
Children are expected to show obedience to their parents.
Van kinderen wordt verwacht dat ze gehoorzaamheid tonen aan hun ouders.