rebellion
US /rɪˈbel.i.ən/
UK /rɪˈbel.i.ən/
1.
opstand, rebellie, muiterij
an act of violent or open resistance to an established government or ruler
:
•
The peasants rose in rebellion against the oppressive king.
De boeren kwamen in opstand tegen de onderdrukkende koning.
•
The government quickly suppressed the armed rebellion.
De regering onderdrukte snel de gewapende opstand.
2.
rebellie, verzet, ongehoorzaamheid
the action or process of resisting authority, control, or convention
:
•
Her teenage years were marked by a period of intense rebellion against her parents' rules.
Haar tienerjaren werden gekenmerkt door een periode van intense rebellie tegen de regels van haar ouders.
•
His artistic style was an act of rebellion against traditional norms.
Zijn artistieke stijl was een daad van rebellie tegen traditionele normen.