minstrel
US /ˈmɪn.strəl/
UK /ˈmɪn.strəl/
1.
minstreel, bard
a medieval singer or musician, especially one who sang or recited lyric or heroic poetry to a musical accompaniment for the nobility.
:
•
The minstrel entertained the court with tales of chivalry.
De minstreel vermaakte het hof met verhalen over ridderlijkheid.
•
A wandering minstrel played his lute in the town square.
Een rondreizende minstreel speelde zijn luit op het stadsplein.
2.
minstreel (in minstrel shows), blackface-artiest
a member of a group of entertainers who performed in minstrel shows, typically with blackened faces, singing songs and telling jokes.
:
•
The old photographs showed a group of minstrels in blackface.
De oude foto's toonden een groep minstrelen met zwartgemaakte gezichten.
•
The history of minstrel shows is complex and controversial.
De geschiedenis van minstrel shows is complex en controversieel.