knock the wind out of
US /nɑk ðə wɪnd aʊt əv/
UK /nɑk ðə wɪnd aʊt əv/
1.
de wind uit iemand slaan, adem benemen
to hit someone in the stomach so hard that they have difficulty breathing
:
•
The punch to his gut really knocked the wind out of him.
De stoot in zijn buik sloeg de wind uit hem.
•
He fell awkwardly and knocked the wind out of himself.
Hij viel onhandig en sloeg de wind uit zichzelf.
2.
schokken, verbijsteren, ontmoedigen
to shock or surprise someone very much, especially in a way that makes them feel weak or unable to react
:
•
The news of her sudden death really knocked the wind out of everyone.
Het nieuws van haar plotselinge dood sloeg de wind uit iedereen.
•
His harsh criticism knocked the wind out of her confidence.
Zijn harde kritiek sloeg de wind uit haar zelfvertrouwen.