insufficiency
US /ˌɪn.səˈfɪʃ.ən.si/
UK /ˌɪn.səˈfɪʃ.ən.si/
1.
ontoereikendheid, gebrek, tekort
the quality of being inadequate or insufficient
:
•
The insufficiency of funds led to the project's delay.
De ontoereikendheid van fondsen leidde tot de vertraging van het project.
•
There was an insufficiency of evidence to convict him.
Er was een gebrek aan bewijs om hem te veroordelen.