inflection
US /ɪnˈflek.ʃən/
UK /ɪnˈflek.ʃən/
1.
verbuiging, flexie
a change in the form of a word (typically the ending) to express a grammatical function or attribute such as tense, mood, person, number, case, or gender.
:
•
The word 'run' has different inflections like 'runs', 'ran', and 'running'.
Het woord 'run' heeft verschillende verbuigingen zoals 'runs', 'ran' en 'running'.
•
Understanding verb inflection is crucial for learning a new language.
Het begrijpen van werkwoordsverbuiging is cruciaal voor het leren van een nieuwe taal.
2.
intonatie, stembuiging
a change in the pitch or tone of a person's voice.
:
•
Her voice had a rising inflection at the end of the question.
Haar stem had een stijgende intonatie aan het einde van de vraag.
•
He spoke with a strange inflection that made me curious.
Hij sprak met een vreemde intonatie die me nieuwsgierig maakte.