induction
US /ɪnˈdʌk.ʃən/
UK /ɪnˈdʌk.ʃən/
1.
inductie, opname, introductie
the action or process of inducting someone to a position or office
:
•
His induction into the Hall of Fame was a proud moment.
Zijn opname in de Hall of Fame was een trots moment.
•
The new employees underwent a week of induction training.
De nieuwe medewerkers ondergingen een week introductietraining.
2.
inductie, veroorzaking, teweegbrenging
the process or action of bringing about or giving rise to something
:
•
The induction of labor can be a complex medical procedure.
De inductie van arbeid kan een complexe medische procedure zijn.
•
The drug's induction of sleep was almost immediate.
De inductie van slaap door het medicijn was bijna onmiddellijk.
3.
inductie, afleiding
the inference of a general law from particular instances
:
•
Scientific reasoning often relies on induction from observations.
Wetenschappelijk redeneren berust vaak op inductie uit observaties.
•
Mathematical induction is a powerful proof technique.
Wiskundige inductie is een krachtige bewijstechniek.
4.
inductie
the production of an electric current or magnetic properties in a body by proximity to an electrified or magnetized body without contact
:
•
Electromagnetic induction is the principle behind transformers.
Elektromagnetische inductie is het principe achter transformatoren.
•
The experiment demonstrated the phenomenon of electrostatic induction.
Het experiment demonstreerde het fenomeen van elektrostatische inductie.