imperative

US /ɪmˈper.ə.t̬ɪv/
UK /ɪmˈper.ə.t̬ɪv/
"imperative" picture
1.

noodzakelijk, cruciaal, dringend

of vital importance; crucial

:
•
It is imperative that we act now.
Het is noodzakelijk dat we nu handelen.
•
Safety is of imperative concern.
Veiligheid is van cruciaal belang.
:
crucialvitalessentialcriticalurgent
1.

noodzaak, gebod

an essential or urgent thing

:
•
Paying off debt is a financial imperative.
Het aflossen van schulden is een financiële noodzaak.
•
The new policy is a moral imperative.
Het nieuwe beleid is een morele noodzaak.
:
necessityrequirementprioritycommandduty
2.

gebiedende wijs, imperatief

a verb form expressing a command or exhortation, as in 'go!'

:
•
The sentence 'Close the door!' uses the imperative mood.
De zin 'Sluit de deur!' gebruikt de gebiedende wijs.
•
In English, the imperative form is often the base form of the verb.
In het Engels is de gebiedende wijs vaak de basisvorm van het werkwoord.
:
imperative verb