gobble
US /ˈɡɑː.bəl/
UK /ˈɡɑː.bəl/
1.
schrokken, opschrokken
eat (something) hurriedly and noisily
:
•
The children gobbled down their dinner.
De kinderen schrokken hun avondeten naar binnen.
•
He gobbled up all the cake before anyone else could get a piece.
Hij schrokte alle cake op voordat iemand anders een stuk kon krijgen.
2.
kalkoenen, klokken
(of a turkey) make a characteristic throaty sound
:
•
The turkey began to gobble loudly as we approached.
De kalkoen begon luid te kalkoenen toen we naderden.
•
You could hear the turkeys gobbling from across the field.
Je kon de kalkoenen van over het veld horen kalkoenen.
1.
kalkoengeluid
the characteristic throaty sound made by a turkey
:
•
We heard the distinct gobble of a wild turkey in the woods.
We hoorden het kenmerkende kalkoengeluid van een wilde kalkoen in het bos.
•
The farmer imitated the turkey's gobble to call them.
De boer imiteerde het kalkoengeluid van de kalkoen om ze te roepen.