frisk
US /frɪsk/
UK /frɪsk/
1.
fouilleren, doorzoeken
pass the hands over (someone) in a search for concealed weapons, drugs, or other items.
:
•
The police officer proceeded to frisk the suspect.
De politieagent ging over tot het fouilleren van de verdachte.
•
They had to frisk everyone entering the concert venue.
Ze moesten iedereen die de concertzaal binnenkwam fouilleren.
1.
fouillering, doorzoeking
a pat-down search of a person.
:
•
The officer conducted a quick frisk before letting him pass.
De agent voerde een snelle fouillering uit voordat hij hem liet passeren.
•
He complained about the invasive frisk at the airport.
Hij klaagde over de invasieve fouillering op de luchthaven.