fatigue
US /fəˈtiːɡ/
UK /fəˈtiːɡ/
1.
vermoeidheid, uitputting
extreme tiredness, typically resulting from mental or physical exertion or illness
:
•
The doctor diagnosed her with chronic fatigue.
De dokter diagnosticeerde haar met chronische vermoeidheid.
•
He felt a deep sense of fatigue after the long journey.
Hij voelde een diep gevoel van vermoeidheid na de lange reis.
2.
moeheid, vermoeiing
the weakening of a material caused by repeatedly applied loads
:
•
Metal fatigue can lead to structural failure in aircraft.
Metaalmoeheid kan leiden tot structurele storingen in vliegtuigen.
•
Engineers must account for material fatigue when designing bridges.
Ingenieurs moeten rekening houden met materiaalmoeheid bij het ontwerpen van bruggen.
1.
vermoeien, uitputten
cause to undergo fatigue
:
•
The continuous stress began to fatigue the metal components.
De continue stress begon de metalen componenten te vermoeien.
•
Long hours of work can fatigue even the strongest individuals.
Lange werkdagen kunnen zelfs de sterkste individuen vermoeien.