dissident
US /ˈdɪs.ə.dənt/
UK /ˈdɪs.ə.dənt/
1.
dissident, andersdenkende
a person who opposes official policy, especially that of an authoritarian state.
:
•
The government arrested several dissidents for protesting.
De regering arresteerde verschillende dissidenten wegens protest.
•
She became a prominent dissident against the regime.
Ze werd een prominente dissident tegen het regime.
1.
dissident, afwijkend
in opposition to official policy.
:
•
He held dissident views on the party's economic reforms.
Hij had dissidente opvattingen over de economische hervormingen van de partij.
•
The group published a dissident newspaper.
De groep publiceerde een dissidente krant.