disordered
US /dɪˈsɔːr.dɚd/
UK /dɪˈsɔːr.dɚd/
1.
wanordelijk, ongeordend
not arranged in a neat or orderly way
:
•
His room was always disordered, with clothes and books scattered everywhere.
Zijn kamer was altijd wanordelijk, met kleding en boeken overal verspreid.
•
The files were completely disordered after the system crash.
De bestanden waren volledig ongeordend na de systeemcrash.
2.
verstoord, gestoord
suffering from a mental or physical disorder
:
•
He was diagnosed with a disordered eating pattern.
Hij werd gediagnosticeerd met een verstoord eetpatroon.
•
The patient exhibited disordered thoughts and speech.
De patiënt vertoonde verwarde gedachten en spraak.