deflection
US /dɪˈflek.ʃən/
UK /dɪˈflek.ʃən/
1.
afbuiging, doorbuiging, afwijking
the action or process of deflecting or being deflected.
:
•
The deflection of the ball off the post saved the goal.
De afbuiging van de bal via de paal redde het doelpunt.
•
Engineers studied the deflection of the bridge under heavy load.
Ingenieurs bestudeerden de doorbuiging van de brug onder zware belasting.
2.
afwijking, koerswijziging
a change of direction or course.
:
•
The pilot made a slight deflection to avoid the storm.
De piloot maakte een lichte afwijking om de storm te vermijden.
•
His sudden deflection from the topic surprised everyone.
Zijn plotselinge afwijking van het onderwerp verraste iedereen.