convict
US /kənˈvɪkt/
UK /kənˈvɪkt/
1.
veroordelen
declare (someone) to be guilty of a criminal offense by the verdict of a jury or the decision of a judge in a court of law
:
•
The jury decided to convict him of the crime.
De jury besloot hem te veroordelen voor de misdaad.
•
It's difficult to convict someone without strong evidence.
Het is moeilijk om iemand te veroordelen zonder sterk bewijs.
1.
gevangene, veroordeelde
a person found guilty of a criminal offense and serving a sentence of imprisonment
:
•
The escaped convict was quickly apprehended by the police.
De ontsnapte gevangene werd snel door de politie opgepakt.
•
He spent years as a convict before his release.
Hij bracht jaren door als gevangene voordat hij werd vrijgelaten.