civilization
US /ˌsɪv.əl.əˈzeɪ.ʃən/
UK /ˌsɪv.əl.əˈzeɪ.ʃən/
1.
beschaving
the stage of human social development and organization that is considered most advanced.
:
•
Ancient Egypt was a highly advanced civilization.
Het oude Egypte was een zeer geavanceerde beschaving.
•
The collapse of the Roman civilization led to a period of decline.
De ineenstorting van de Romeinse beschaving leidde tot een periode van verval.
2.
civilisatie, beschavingsproces
the process of civilizing or being civilized.
:
•
The civilization of nomadic tribes often involved settled agriculture.
De civilisatie van nomadische stammen omvatte vaak gevestigde landbouw.
•
Education is key to the civilization of society.
Onderwijs is de sleutel tot de civilisatie van de samenleving.