admissibility
US /ədˌmɪs.əˈbɪl.ə.t̬i/
UK /ədˌmɪs.əˈbɪl.ə.t̬i/
1.
toelaatbaarheid, aanvaardbaarheid
the quality of being acceptable or valid, especially as evidence in a court of law
:
•
The judge ruled on the admissibility of the new evidence.
De rechter oordeelde over de toelaatbaarheid van het nieuwe bewijs.
•
There were questions raised about the admissibility of the confession.
Er werden vragen gesteld over de toelaatbaarheid van de bekentenis.