superlative
US /səˈpɝː.lə.t̬ɪv/
UK /səˈpɝː.lə.t̬ɪv/
1.
superlatif, terbaik
of the highest quality or degree
:
•
The chef prepared a superlative meal for the guests.
Chef menyediakan hidangan superlatif untuk tetamu.
•
Her performance was truly superlative.
Persembahannya benar-benar superlatif.
1.
superlatif, darjah tertinggi
the highest degree of comparison of an adjective or adverb (e.g., 'biggest', 'most beautiful')
:
•
In grammar, 'tallest' is the superlative form of 'tall'.
Dalam tatabahasa, 'tertinggi' adalah bentuk superlatif bagi 'tinggi'.
•
She used the superlative 'most beautiful' to describe the sunset.
Dia menggunakan bentuk superlatif 'paling cantik' untuk menggambarkan matahari terbenam.