mannerism
US /ˈmæn.ɚ.ɪ.zəm/
UK /ˈmæn.ɚ.ɪ.zəm/

1.
tabiat, gaya, tingkah laku
a habitual gesture or way of speaking or behaving; an idiosyncrasy.
:
•
He had a peculiar mannerism of clearing his throat before speaking.
Dia mempunyai tabiat pelik membersihkan tekaknya sebelum bercakap.
•
Her nervous mannerisms gave away her anxiety.
Gaya gugupnya mendedahkan kebimbangannya.
2.
manerisme, gaya
a distinctive and often affected or overelaborate style in art, literature, or music.
:
•
The artist's late work showed a shift towards a more abstract mannerism.
Karya akhir artis menunjukkan peralihan ke arah manerisme yang lebih abstrak.
•
The novel was criticized for its excessive mannerism and lack of genuine emotion.
Novel itu dikritik kerana gaya yang berlebihan dan kekurangan emosi yang tulen.