high ground
US /haɪ ˈɡraʊnd/
UK /haɪ ˈɡraʊnd/
1.
tanah tinggi, kawasan tinggi
an area of elevated land
:
•
The soldiers took the high ground to gain a strategic advantage.
Askar-askar mengambil tanah tinggi untuk mendapatkan kelebihan strategik.
•
From the high ground, they could see the entire valley.
Dari tanah tinggi, mereka dapat melihat seluruh lembah.
2.
kedudukan moral yang tinggi, keunggulan moral
a position of moral or intellectual superiority
:
•
She always tries to take the high ground in arguments.
Dia sentiasa cuba mengambil kedudukan moral yang tinggi dalam perdebatan.
•
Despite the provocations, he maintained the high ground and responded calmly.
Walaupun provokasi, dia mengekalkan kedudukan moral yang tinggi dan membalas dengan tenang.